باسمه تعالی
سلام
با اجازه ی دوستان نظرات رو جمعبندی میکنم.
دوست عزیزمان آقای "ام اسی خوشبخت" دلایل غیبت رو به چهار گروه زیر تقسیم نمودهاند.
الف) کنجکاوی بیجا(یکی دیگر از دوستان نیز در این مورد با ایشان همعقیده هستند)
ب) مظلوم واقع شدن(دو نفر دیگر از دوستان در این مورد با ایشان همعقیده هستند)
پ) حسد ورزیدن(یکی دیگر از دوستان این انگیزه از غیبت را نشانهی خباثت دانستهاند)
ت) پرحرفی(دو نفر دیگر از دوستان نیز این عامل سبب غیبت کردنشان میشود)
دلیل دیگری نیز در میان نظرات عامل غیبت بیان شده است.
ث) اطرافیان(پنج نفر از دوستان عدم توانایی در کنترل اطرافیان را عامل غیبت دانستهاند)
دوستان به سه دلیل مختلف دچار این عامل میشوند:
1- ترس از بیاحترامی و ناراحت شدن طرف مقابل
2- عدم توانایی نسبت به ترک محیط
3- بیفایده بودن تذکر
راهکارهایی را نیز دوستان مطرح نمودهاند:
1- تذکر پیرامون صحبت نکردن در مورد اشخاص
2- ترک محیط
3- برخورد مستقیم(فراتر از تذکر، دستور)
4- فکر و تأمل قبل از صحبت
در اینجا دو سؤال اساسی مطرح می شود:
1- هنگام مظلوم واقع شدن چه باید کرد؟
دوست عزیزی در پاسخ این سؤال فرموده اند که غیبت در این مواقع ایرادی ندارد، اما حتی الامکان پشت سر افراد به صورتی صحبت شود که هویت آن فرد برای طرف مقابل مجهول باقی بماند.
2- در مواقع غیبت شنیدن چه باید کرد؟
الف) با توجه به نظر حاج آقا جاودان در این مواقع از تکنیک هایی مانند طرفداری از طرف مد نظر و بیان حسن های او، عوض کردن بحث، پرت کردن حواس افراد توسط ابزار موجود(مانند تلویزیون) و ... استفاده شود. اگر هیچ کدام از این راه ها پاسخگو نبود، ناراحت شدن طرف مقابل ایرادی نداشته و باید تذکر مستقیم داد. در صورتی که تذکر نیز فایده ای نداشت، باید محیط را ترک نمود.
ب) بیان ذکری که حضرت ادریس توصیه نموده اند.(بسم الله الرحمن الرحیم و صلی الله علی محمد و آل محمد)
همچنین در نظرات اخیر با تعریف غیبت آشنا شده و متوجه شدیم که تقویت محبت به خداوند متعال می تواند در این امر بسیار راهگشا باشد.
سپاس:)